Προσδοκίες...

Σε βλέπω... Ξανά και ξανά... Σχεδόν καθημερινά σε βλέπω. Αλλά η ανάγκη μου δεν είναι να σε βλέπω. Είναι να με βλέπεις κι εσύ... Να έχεις την ανάγκη να με βλέπεις.
Να σε αγγίξω και να θέλεις να με αγγίξεις κι εσύ. Να σου μιλήσω και να ελπίζεις ότι θα σου μιλάω ώρες... Ασταμάτητα... Να ακούς και να βλέπεις και να αγγίζεις και να νιώθεις και να καταλαβαίνεις.
Ναι. Αυτό θέλω... Να προσπαθείς να καταλαβαίνεις. Αλλιώς μη σταματάς. Μην κοιτάς. Προχώρα. Μη μιλάς και μην αγγίζεις. Αν δεν θέλεις να προσπαθήσεις να καταλάβεις, μη στέκεσαι εδώ. Προχώρα. Θέλω μόνο την προσπάθειά σου. Κι αν δεν καταφέρεις ποτέ να καταλάβεις, δεν πειράζει. Μου αρκεί η προσπάθειά σου. Αυτή θα κερδίσει όσα έχω να σου δώσω. Προσπάθησε κι εγώ θα είμαι εδώ να κοιτάω, να μιλάω, να αγγίζω, να προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις... Να προσπαθώ να καταλάβω κι εγώ...