Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

In_difference




Άδειες βαλίτσες για κομοδίνο _ Ρούχα πεταμένα στο πάτωμα

Ρούχα τσαλακωμένα _ Ρούχα λερωμένα

Ρολόι χωρίς μπαταρίες _ Λάμπες καμένες από καιρό

Συνταγές αυτοσχέδιες _ Υλικά πεταμένα στην κατσαρόλα

Κέρματα κολλημένα στον τοίχο _ Κέρματα σκορπισμένα στο τραπεζάκι

Ημερολόγια του '90 στο γραφείο _ Ημερολόγιο περσινό στον τοίχο

Στολίδια χριστουγεννιάτικα το Πάσχα _ Βαμμένα αυγά τα Χριστούγεννα

Αφίσες σκισμένες _ Φωτογραφίες ξεφτισμένες

Λεκές από μπογιές στο τραπέζι _ Λεκές από καφέ στο πάτωμα

Σκόνη στην αχρησιμοποίητη τηλεόραση _ Σκόνη παντού

Post-it στο ταβάνι _ Σημειώσεις κάτω απ' το κρεβάτι

Μαξιλαροθήκες αταίριαστες _ Σεντόνια κουλουριασμένα

Άδεια μπουκάλια για βάζα _ Κουτάκια από μπύρα στο σωρό

Στίχοι γραμμένοι στους τοίχους _ Στίχοι πεταμένοι στα σκουπίδια

Κάδρα κρεμασμένα στο μπαλκόνι _ Φυτά ξεραμένα στις γλάστρες

Εφημερίδες παλιές για ταπετσαρία _ Εφημερίδες παλιές στη γωνία

Κουνάβι για κατοικίδιο _ Αράχνες στα ντουλάπια

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Συντονίζομαι με την ανάσα σου καθώς σε βλέπω να κοιμάσαι...
Έτσι, για να νιώσω για λίγο κομμάτι σου...
Αλλά είναι μικρή η ανάσα σου κι επιπόλαιη, κι εμένα δε μου φτάνει...
Πνίγομαι...
Και πάλι καταλαβαίνω πως εγώ κι εσύ είναι αδύνατο να συντονιστούμε...
Κρίμα...
Κι ήθελα τόσο πολύ να είσαι εσύ...
Εσύ που θα γίνεις το σημείο και το σημάδι...
Που θα θυμάμαι και θα κρατάω...
Μα σε θυμάμαι...
Έτσι κι αλλιώς, έγινες σημείο για μένα...
Ήθελες δεν ήθελες, έγινες...
Και ήθελες δεν ήθελες, θα σε θυμάμαι...
Και θα σε κρατάω...
Χωρίς να σε κρατάω...
Χωρίς χέρια...
Χωρίς λόγια...
Στο παράξενο μυαλό μου μόνο...
Θα χάνεσαι και θα βρίσκεσαι...
Γιατί μόνο εκεί σε βρίσκω όπως σε θέλω...
Μόνο για μένα...
Σ' ένα μυαλό, σου έτυχε να ταξιδέψεις...
Και από μέσα εκεί, παντού θα σε στείλω...
Όπου ονειρεύτηκες ποτέ να πας...
Και λίγο παραπέρα...


Έτσι μ' αρέσει να σε πηγαίνω, όπως σου αρεσει κι εσένα...
παραπέρα...
ΠΑΝΤΑ, ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ...

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

-Αδειάζεις πότε-πότε από τις σκέψεις σου;

-Συνήθισα να ζω παρέα τους.

-Και τις αντέχεις;

-Νομίζω πως ούτε κι εκείνες με αντέχουν πια, αλλά μάθαμε να ζούμε μαζί.

-Δε βαρέθηκες ακόμα να μαθαίνεις να δέχεσαι; Να σου γίνονται όλα συνήθεια;

-Η συνήθεια είναι ό,τι μου έχει μείνει.

-Σε πνίγει.

-Με γεμίζει. Όλα τα κενά μέσα μου και γύρω μου θα 'ταν μόνο κενά αν δεν είχα τη συνήθεια.

-Και τώρα τι είναι; Πάλι κενά δεν είναι;

-Είναι κενά γεμάτα με συνήθεια.

-Και ποια είναι η διαφορά;

-Τα έχω συνηθίσει.